نشانه هایی که برای شناسایی باقی می‌گذارد، کدامند؟

آفت ها، بی خطر اما دردناک...
آفت ها، جراحت های مخاطی دهان هستند که ممکن است روی گونه ها، زبان و لب ها هم استقرار یابند. آفت ها که منشأیی ویروسی دارند، بی خطر اما دردناک هستند. اگرچه اغلب آفت ها اتفاقی ایجاد می‌شوند، اما اغلب تمایل شدیدی به عود کردن هم دارند.

دو اقدام برای پیشگیری از آفت
1) رعایت بهداشت دهان و دندان ضروری است (مسواک کردن دندان ها به طور دقیق بعد از هر وعدۀ غذایی، استفاده از نخ دندان، مصرف دهان شویه ها). انجام مراقبت های دندانی (مراجعه به دندانپزشک، جرم گیری دندان ها) برای از بین بردن کانون های عفونی در دهان نیز بسیار مهم است

2) خودداری از مصرف خوارکی هایی که باعث ایجاد آفت می‌شوند، مانند: گرویر، گردو، کیوی، توت فرنگی، آناناس، گوجه فرنگی، فلفل سبز، برخی ادویه ها و ... . اگر حواستان جمع باشد، می‌توانید خوراکی هایی را که به آنها حساسیت دارید، شناسایی کنید. (البته استرس و خستگی نیز، عواملی هستند که باعث ایجاد این مشکل می‌شوند.)

درمان های موضعی آفت
این درمان بر پایۀ استفاده از مواد ضد عفونی کننده به شکل، ژل، پماد، دهان شویه، قرص یا قرص های مکیدنی است. این محصولات خطر عفونی شدن را کاهش می‌دهند و التیام آفت ها را آسان می‌سازند. این فرآورده ها، اغلب حاوی میزان اندکی مادۀ بی حس کننده برای آرام کردن درد هستند. در غیر این صورت می‌توانید به مصرف پاراستامول برای جلوگیری از بیهوده رنج بردن، فکر کنید.

برخی داروها نیز بر پایۀ عصاره های گیاهی قرار دارند، از جمله: اریسیموم، لومنتول. این محصولات در داروخانه ها در دسترس هستند. پزشک و دندانپزشک شما می‌توانند این فرآورده ها را به شما تجویز و توصیه کنند. به موازات استفاده از این محصولات، باید از مصرف برخی مواد خوراکی خودداری کنید، به جز موادی که خودشان باعث ایجاد آفت می‌شوند، باید از مصرف خوراکی های محرک یا آزاردهنده نیز اجتناب ورزید، مانند: بیسکویت، نان های برشته، مواد خام و ترش، میوه ها و میوه های خشک و ... .

روش های مورد استفاده قرار گرفتۀ دیگر
می‌توان آفت ها را با استفاده از محلول بی کربنات دو سود (یک قاشق سوپ خوری در 100 میلی لیتر آب) یا با آب ویشی مرطوب کنید. بی کربنات دو سود و آب ویشی می‌توانند به عنوان دهان شویه نیز مورد استفاده قرار گیرند. این روش ها را هم می‌توانید امتحان کنید:
شستشوی دهان به وسیلۀ جوشاندۀ مریم گلی یا عصارۀ بابونۀ صحرایی.
یک کیسه چای سیاه را که با آب خیس شده به طور مستقیم، به مدت 5 دقیقه روی آفت ها قرار دهید. (تانین های موجود در چای خاصیت بی حس کنندگی دارند، و این در حالی است که چای اثر اسیدهایی که درد را شدت می‌بخشند، خنثی می‌کند).

 در روز 2 تا 3 بار یک چوب شیرین بیان در دهان تان بگذارید و بجوید.
یک قطره روغن درخت چای را روی جراحت بریزید.
از دم کردۀ آذریون (یا همیشه بهار) به عنوان دهان شویه استفاده کنید.